Coñecemos lendas

Ao fondo, o Monte Neme, desde Cereo

O Monte Neme, vese practicamente desde toda a comarca de Bergantiños, aínda que só ten 385 m de altitude. Está entre os concellos de Malpica e Carballo, e desde o seu cume (extenso e chan ), pode contemplarse unha amplia  panorámica ( illas Sisargas, areal de Razo-Baldaio, Carballo, polígono de Bértoa,  Malpica, parque eólico de Punta Nariga, do Monte Perrol, de Fontesilva,  do Monte Castelo…)

Vista de Razo-Baldaio, desde o Neme

Os nosos alumnos/as, achegáronos esta información:

“Conta a lenda que na véspera de San Xoán, as meigas xuntábanse na fonte que está xunto a ruína da capela de Santa Cristina. Alí facían as súas cerimonias. Despois subían ao Monte Neme, sentándose cada unha no seu “sillón” de pedra e pensaban que  falcatruadas lle podían facer aos humanos”

“Polo San Xoán as meigas lavábanse na fonte de San Paio de Xaneiro en Entrecruces e logo ían cara o Monte Neme porque alí era onde se xuntaban todas cos demos. Tiñan moito coidado de non pasar pola igrexa de Santa María de Ardaña”.



Eira das meigas

Disque na  eira das meigas, ou circo do xogos, reuníanse  na noite de San xoán as meigas da comarca, que subían ao monte, lavaban a cara na Fonte das Meigas, no lugar de Tordoia, ou noutras como a de San Paio da Devesa ou na fervenza de Entrecruces, para discutiren que facer cos vivos.

A eira das meigas, hoxe destruída , sería un círculo lítico ( ou pequeño cromlech), xa descrito por Manuel Murguía, o que lle confire a este monte un carácter sagrado. O nome Neme, procede de Nemet, que era unha divinidade precristián.

Neste lugar tamén estaba a fonte e a a capela de Santa Cristina, que foi destruída, e da que non queda nada.

 



Balsas de auga e lodos procedentes da extracción de áridos

Ademais de “ monte sagrado”, o Neme foi obxecto dunha intensa actividade mineira, sobre todo de extracción de volframio, de gran importancia na   durante a II Guerra Mundial.  Este empregábase na industria militar para endurecer o aceiro, sendo Alemania o principal comprador.

Cando finalizou a actividade do volfram, o monte empregouse como canteira ata o 2012 ( extraíase xeixo e áridos) en que foi abandonada producindo un importante impacto visual ademais de danar definitivamente o patrimonio.

Como resultado das escavacións, quedan tamén  grandes balsas de auga, que presentan cor turquesa, e  que poden ser un perigo para os curiosos que non anden con tino polos arredores. En 2014, unha destas balsas rebentou , verténdose máis de 24.000 metros cúbicos de auga e residuos polo monte abaixo, chegando a Aviño e Razo da Costa.

Parece ser que a auga da cor turquesa non son especialmente tóxicas, aínda que teñen un alto contido en alumnio, pero non arsénico. O  máis perigoso son os altos taludes, que non están vallados.