Especial, sexto

IMOS DE CORENTENA! Na casa temos que estar porque os contaxios poden aumentar. Tod@s nos quexamos por non poder saír, pero é polo noso ben e do país. Botamos de menos a toda a clase, Xa que as súas tonterías son parte da equipaxe. Por culpa deste coronabicho non podemos ir de excursión, o noso último ano… Que depresión!!!! O certame literario non podemos celebrar tod@s xuntos no ximnasio, como era de esperar. Agora será virtual coma os nosos videoxogos aos que nos gusta xogar. Moito durmín e comín, por iso todos os días saio ao xardín, xogar coa miña cadela e facer unha “voltereta”. Todo o que atopei por diante pintei, o rotulador acabouse e a paciencia da miña nai tamén. Todos botamos de menos a un ser querido. Eu boto de menos ao meu mellor amigo. Xa estou desexando que se remate esta corentena , e así poder esquecer toda esta faena. No futuro isto será como unha mala época, pero nos libros aparecerá como a máis longa corentena. Sei que isto logo vai rematar, e moi ledos á escola voltaremos para estudar. Laura 6º OS CAMBIOS NA NATUREZA Observando o exterior, despois de hai máis de corenta días dende que deixamos de ir ao cole pola epidemia do coronavirus, vexo que neste tempo houbo cambios nas nosas vidas e tamén na natureza que está máis viva ca nunca. Cando empezamos o confinamento aínda era inverno e moitas árbores non tiñan follas; agora xa é primavera e teñen as pólas cubertas. Algunhas froiteiras teñen flores e mesmo froitas aínda verdes. Os campos e os xardíns están adornados con milleiros de flores de cores. Tamén notei que os paxariños cantan moito máis. Andrea MEU AMIGUIÑO GOLFIÑO Ía no meu barquiño de papel, navegando nas ondas do mar estaba a ser un cascabel e a piques de naufragar. Eu berraba e pensaba que ninguén me escoitaba de súpeto apareceches, e a rescatarme viñeches. Por iso golfiño, cando volva navegar, sempre te hei de lembrar como o meu amiguiño. Eloy